Лағыл шыны – шыны массасына алтын немесе мыс оксидін қосудың арқасында қанық қызыл түске боялатын шынының ерекше түрі. Оны жасау технологиясы шыны массасын пеште шамамен 1000°C температурада қыздыруды қамтиды. Шебер өнімді шыны үрлейтін түтікпен үрлейді, оны пішіндейді және жалатылған алтынмен, эмальмен немесе басқа сәндік элементтермен безендіреді.

Лағыл шыны Еуропада XVII ғасырда пайда болып, молшылық пен талғампаздықтың символына айналды. Шыныны қанық қызыл түске бояу үшін шыны массасына алтын қосудың алғашқы сәтті тәжірибелерін ашқан неміс алхимигі Иоганн Кункельдің еңбектерімен байланысты. Бұл күрделі әрі қымбат жасау процесі лағыл шыныны ақсүйектер арасында ерекше құнды және сұранысқа ие болып жасады.
XVIII–XIX ғасырларда лағыл шыны өндірісі Еуропада, әсіресе Богемия, Саксония және Германияда таралды. Ою, алтын жалату және эмальдау сияқты бұйымдарды безендіру әдістері дамыды. Лағыл шыны ыдыс-аяқ, графин, бокалдар және сәндік заттар жасау үшін қолданылды.

Музейіміздің қорындағы Германиядан әкелінген қызықты экспонаттардың бірі - XIX ғасырдың екінші жартысында лағыл шыныдан жасалған, пішіні жоғары қарай кеңейген қырлы стақан. Бұл жұмыс өз заманының дәстүрлері мен стиліне сәйкес жасалған және музей коллекциясының құнды экспонаты болып табылады.